STRING QUARTET OF THE FUTURE
Agata Zemla (PL) – „Pójdź za nim przez dolinę” na elektryczny kwartet smyczkowy i elektronikę
Pójdź za nim przez dolinę* to utwór na elektryczny kwartet smyczkowy i elektronikę, zainspirowany przejmującą twórczością Marka Hłaski. Ta kompozycja zagłębia się w ponurą rzeczywistość powojennego społeczeństwa, nawiązując do tematów cynizmu i beznadziei, jednocześnie uchwytując istotę niesprawiedliwości w reżimie komunistycznym. Wzajemne oddziaływanie elektrycznych smyczków i elektronicznego przetwarzania kształtuje tajemniczą, wciągającą atmosferę, zapraszając publiczność do poruszania się w złożoności społeczeństwa.
Tomasz Prasqual – „Can there be too much Love in this world?” – Kwartet smyczkowy nr 2 *
Kwartet smyczkowy nr 2 „Can there be too much Love in this world?“, podobnie jak wszystkie moje dzieła od 2010 roku, czerpie inspiracje z kilku źródeł: techniki montażu Waltera Benjamina, różnych form ognia w filozofii hinduskiej oraz doświadczeń miłości w moim życiu. Stworzenie organicznego dzieła z tak różnych źródeł inspiracji, pokazanie sekretnych powiązań i wytyczenie nowych połączeń pomiędzy rzeczami, które początkowo wydają się do siebie nie pasować, jest niebezpiecznym wyzwaniem. O ile mój I Kwartet Smyczkowy „Udaya” pełen jest pasji i różnorodnych zmagań, o tyle II Kwartet Smyczkowy skupia się na subtelnej, delikatnej eksploracji mikrotonowego materiału muzycznego, której towarzyszą wybuchy namiętności. Miłość może być czasami bardzo trudna, a jej akceptacja jest procesem.
Ejnar Kanding (DK) – Indestructible For Electronic String Quartet and MaxMSP *
Ta kompozycja jest inspirowana fragmentami poematu Rainera Marii Rilkego Die Stille (Milczenie, 1902), opublikowanego w Das Buch der Bilder (Księdze obrazów, 1923). Każdy fragment jest tytułem jednego z dziewięciu utworów, eksplorujących tematy nieobecności, tęsknoty i odległych, niewidzialnych sił, które kształtują nasze wewnętrzne światy.
Część pierwsza:
Jest skierowana do ukochanej osoby, która jest nieobecna. Brakuje zrozumienia, dlaczego – być może nawet rozpaczy.
Czy słyszysz, podnoszę ręce? (Hörst du, ich hebe die Hände?)
Czy słyszysz, zamykam powieki? (Hörst du, ich schließe die Lider?)
Dlaczego cię tu nie ma? (Warum bist du nicht hier?)
Część druga:
On/ona patrzy do wewnątrz, pogrążony w tęsknocie i samotności. Widoczne w Jedwabnej Ciszy (In der seidenen Stille sichtbar) Kurtyna Odległości (Vorhang der Ferne) Zapachy przychodzą do picia (Kommen die Düfte zur Tränke) – wariacja 1 części III.
Część trzecia: Jest coś nieokreślonego z zewnątrz, co wpływa na rzeczy odległe. Ale to nie znaczy, że wrócisz.
Na moim oddechu gwiazdy unoszą się i opadają (Auf meinen Atemzügen heben und senken die Sterne sich) Odległy anioł (Entfernter Engel) Ty, nie widzę (Dich seh ich nicht) – wariacja 2 części III.
My Beautiful Decay (Carsten Bo Eriksen) (DK) – The Death of Lovers *
„The Death of Lovers”, utwór muzyczny autorstwa My Beautiful Decay (Carsten Bo Eriksen), czerpie inspirację z poematu Charlesa Baudelaire’a o tym samym tytule z jego zbioru Les Fleurs du Mal (Kwiaty zła). Wiersz eksploruje przeplatające się tematy miłości i śmierci. Sugeruje, że jedyną drogą dla dwojga nieszczęśliwych kochanków do ponownego zjednoczenia jest przekroczenie okrutnej rzeczywistości, która ich rozdziela – poprzez śmierć. Baudelaire podkreśla fizyczność zarówno miłości, jak i śmierci, rysując paralele między intensywnością obu doświadczeń.
Muzyczna odpowiedź Eriksena na poemat to utwór na kwartet smyczkowy i elektronikę, podzielony na pięć części o przybliżonym czasie trwania 25 minut. Tytuł przywołuje poczucie tęsknoty i ostateczności, sugerując emocjonalne sedno kompozycji.
Kompozytor pyta: „W obliczu śmierci nawet najsilniejsza miłość musi się poddać. Czy nasze dusze odnajdą się ponownie?”
Kompozycja Eriksena uchwyciła tę tęsknotę za pomocą melancholijnych smyczków i „nawiedzonej” elektroniki, tworząc pejzaż dźwiękowy, który odzwierciedla tęsknotę kochanków i niepewność tego, co znajduje się poza światem, jaki znamy.
Aby lepiej zrozumieć inspirację utworu, można przeczytać wiersz: https://fleursdumal.org/poem/197
Marsel Nichan (SE) – Deus ex machina *
NeoQuartet – jest jednym z najciekawszych i najprężniej działających zespołów specjalizujących się w muzyce współczesnej w Europie. Jest laureatem prestiżowej Pomorskiej Nagrody Artystycznej. Był również nominowany do szeregu innych nagród (Sztorm Roku, Fryderyki). Zespół ma na koncie dwanaście płyt CD wydanych dla polskich, niemieckich, greckich i amerykańskich wytwórni.
Od 2017 roku NeoQuartet poszerzył swoje instrumentarium o elektryczne instrumenty smyczkowe midi, syntezatory oraz loopery, tworząc unikatowe zjawisko na światowej scenie muzyki nowej. W roku 2022 miała swoją premierę pierwsza płyta zespołu z autorską muzyką. Album „String Theory” wyznaczył nowe kierunki rozwoju kwartetu smyczkowego w XXI wieku.
NeoQuartet koncertuje w Polsce, jak i poza jej granicami. W latach 2012 – 2021 wykonał ponad 500 koncertów niemal na całym świecie, grając między innymi w tak prestiżowych salach jak Carnegie Hall w Nowym Jorku, czy Forbidden City Concert Hall w Pekinie.
Tworzą go: Karolina Piątkowska – Nowicka (1 skrzypce), Paweł Kapica (2 skrzypce), Michał Markiewicz (altówka) i Krzysztof Pawłowski (wiolonczela).
Zespół jest organizatorem własnego festiwalu NeoArte – Syntezator Sztuki, który corocznie od 2012 roku odbywa się w Gdańsku.
