Kompozytorzy
Dong-Jin Bae zdobył główną nagrodę na festiwalu Konkursu Kompozytorskiego Han Min-Zok Stowarzyszenia Muzycznego Korei, pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Weimarer Frühjahrtage w Niemczech oraz nagrodę kompozytorską Ilshin Cultural Foundation. Artysta uzyskał tytuł licencjata z kompozycji na Koreańskim Narodowym Uniwersytecie Sztuki oraz dyplom z kompozycji w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie w Niemczech. Ukończył studia podyplomowe na Universität für Musik i darstellende Kunst Graz w Austrii, a także Advanced Studies Hochschule für Musik Freiburg w Niemczech. Podczas pobytu w Wiedniu został wybrany do programu rezydencji artystycznych koordynowanego przez austriackie Federalne Ministerstwo Kultury i Radę Sztuki w Korei, a także pracował jako kompozytor dla „Fundacji Mozarta” we Frankfurcie w Niemczech (2011–2011). 2012). Jego kompozycje były zamawiane przez wiodące organizacje muzyczne, takie jak Kasseler Musiktage, Ensemble Linea, TIMF Ensemble, Seoul Philharmonic Orchestra, National Gugak Center i Koreański Chór Narodowy. Dong-Jin Bae był kompozytorem-rezydentem dla Orkiestry Kameralnej Hwaum (2016–17) i Seoul Chamber Orchestra (2018-19). Od 2019 roku Dong-Jin Bae jest profesorem kompozycji na Koreańskim Narodowym Uniwersytecie Sztuki.
Michael Beil studiował grę na fortepianie i teorię muzyki w Hochschule für Musik Stuttgart, a następnie kompozycję u Manuela Hidalgo. W 1996 wykładał teorię muzyki i kompozycję w konserwatoriach muzycznych w Kreuzbergu i Neukölln w Berlinie jako dyrektor wydziału przeduczelnianego i wydziału muzyki współczesnej. W tym czasie Michael Beil kierował także Klangwerkstatt – festiwalem muzyki współczesnej w Berlinie i założył w 2000 roku wraz ze Stephanem Winklerem zespół Skart, którego zadaniem jest prezentowanie koncertów opartych na koncepcjach interdyscyplinarnych. W 2007 roku został profesorem muzyki elektronicznej w Hochschule für Musik und Tanz w Kolonii i dyrektorem studia muzyki elektronicznej.
Jako kompozytor Michael Beil współpracował z wieloma zespołami i solistami. Jego muzyka zamawiana była przez wiele festiwali muzyki współczesnej, w tym Ultraschall w Berlinie, ECLAT w Stuttgarcie czy Wien Modern, a także była prezentowana w stacjach radiowych takich jak Deutschlandradio, RBB, SDR i wielu innych. Ponadto był stypendystą Künstlerhaus Wiepersdorf, cité des arts w Paryżu oraz stypendium Heinrich-Gartentor-Scholarship w zakresie sztuki wideo w Thun w Szwajcarii. Ponadto brał udział w Nachwuchsforum für junge Komponisten Gesellschaft für Neue Musik (GNM) we współpracy z Ensemble Modern.
Twórczość Michaela Beila skupia się na łączeniu muzyki elektronicznej, muzyki instrumentalnej i wideo. Jego kompozycje opierają się na koncepcjach dotyczących sytuacji na scenie podczas koncertu w powiązaniu z procesem rozwoju dzieł muzycznych. Dlatego też instrumentaliści są najczęściej zaangażowani w proces komponowania, a ich udział jest udokumentowany jako część kompozycji. Tym samym forma i spójność dzieła muzycznego stają się zauważalne i przejrzyste dla publiczności. W tym celu Michael Beil wykorzystuje live electronic i live video. Kolejnym zasadniczym celem jego muzyki jest kwestionowanie dzieła sztuki jako arcydzieła. W tym celu Michael Beil wykorzystuje wyłącznie muzyczne gotowe rozwiązania, przekształcając lub dekonstruując znane dzieła muzyczne lub stosując techniki zastępowania dobrze znanego materiału muzycznego lub materiału, który jest idiomatyczny dla określonego instrumentu, w niezwykłej konotacji.
Pierre Boulez był francuskim kompozytorem, dyrygentem I teoretykiem muzyki, jest uznany za jednego z czołowych przedstawicieli ruchu post-Weberńskich serialistуw, który korzystał również z elementуw aleatoryzmu i elektroniki.
Jako dziecko Boulez wykazywał wyjątkowe zdolności matematyczne, ale w 1942 roku postanowił wstąpić do Konserwatorium Paryskiego. Na studiach miał trudności, ponieważ bardzo szybko rozwinął w sobie rewolucyjne skłonności wobec wszystkiego co tradycyjne. Jego osobowość muzyczną ukształtował głównie wpływ dwóch postaci. Pierwszą z nich był Olivier Messiaen, drugą zaś Renй Leibowirz, który pokazał mu muzykę serialną, w której Boulez odnalazł „harmonię i bogactwo kontrapunktуw, oraz przestrzeń na rozwój, jakiego jeszcze nigdy nie udało mu się gdziekolwiek znaleźć”.
Z końcem lat czterdziestych Boulez zaczął stosować technikę zwaną totalną serializacją. Jedną z pierwszych jego kompozycji, ktуre uzyskały rozgłos była Druga Sonata na Pianino (1948), wykonana na koncercie w Darmstadt w roku 1952 przez żonę Messiaena – Yvonne Loriod. Utworem, który przypieczętował jego reputację był Le Marteau sans Maоtre z 1954 roku, dla wokalisty i ensemble kameralnego. Premiera utworu miała miejsce w Niemczech w 1955 roku i wymagała 50 prуb, żeby muzycy byli w stanie wykonać utwór poprawnie.
Boulez był jednym z najbardziej wpływowych dyrygentуw 20 wieku, znany za niezwykle precyzyjne wykonania współczesnych utworów Bartуka, Ligeti, Messiaena i Varиse, oraz wielu innych. Zadebiutował w 1965 roku w Ameryce z Orkiestrą Cleveland, a w 1965 dyrygował po raz pierwszy operą Wozzeck i Parsifal, a także wziął po raz pierwszy udział w nagraniach orkiestry. W 1968 został mianowany dyrektorem muzycznym Orkiestry Symfonicznej BBC i Nowojorskiej Filharmonii, program muzyki współczesnej, który proponował podczas sprawowania funkcji dyrektora w tych orkiestrach, często spotykał się z ostrą krytyką. W 1970 prezydent Francji Pompidou zapowiedział powstanie instytutu muzyki elektronicznej Institut de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique (IRCAM), ktуrego dyrektorem miał zostać Boulez. Kompozytor sprawował tę funkcję do połowy lat 90-tych. W 1975 roku założył Ensemble InterContemporain, poświęcone wykonaniom muzyki współczesnej, w tym jego własnych kompozycji, takich jak Repons (1980). Boulez zmarł w swoim domu w Baden-Baden w styczniu 2016.
Ernst Helmuth Flammer urodził się 15 stycznia 1949 r. w Heilbronn (Badenia-Wirtembergia/Niemcy Południowe). Po zdaniu matury w 1969 r. podjął najpierw studia matematyczne i fizyczne. W 1973 rozpoczął naukę w Liceum Muzycznym we Freiburgu, gdzie studiował u Hansa Heinricha Eggebrechta (muzykologia), Petera Förtiga (kontrapunkt i teoria), Klausa Hubera i Briana Ferneyhougha (kompozycja). Okresowo studiował także kompozycję u Paula-Heinza Dittricha. W 1980 roku obronił pracę doktorską z muzykologii – studium na temat świadomości politycznej w muzyce jako problemu kompozytorów, opisane na podstawie analizy wybranych dzieł Luigiego Nono i Hansa Wernera Henze. W tym samym roku Ernst Helmuth Flammer wykładał teorię muzyki, kontrapunkt, formę i analizę w Liceum Muzycznym w Trossingen. Od 1982 do 1985 był członkiem kadry muzykologicznej Uniwersytetu we Fryburgu. Od 1985 roku wykłada gościnnie na uniwersytetach w Newcastle, Melbourne, Gerze, Dreźnie, Paryżu, St. Petersburgu, Mozarteum w Salzburgu oraz na renomowanych kursach letnich w Darmstadcie. W 1985 roku miasto Mönchengladbach mianowało go dyrektorem artystycznym festiwalu „Ensemblia”, któremu przewodniczył przez dwa lata. Następnie do 1990 roku nadzorował także niedawno powstały „ensemble recherche freiburg”, grupę specjalizującą się przede wszystkim w wykonawstwie muzyki współczesnej. W 1993 roku Ernst Helmuth Flammer założył w Heilbronn „…antasten…” – festiwal współczesnej muzyki fortepianowej, który do 2003 roku odbywał się jako biennale. Kompozytor otrzymał kilka nagród i stypendiów, realizował także zamówienia kompozytorskie w Niemczech i za granicą. Ostatnie wydania płyt CD obejmują jego obszerny cykl superverso na organy, nagrany przez Christopha Marię Moosmana dla ORGANUM CLASSICS. Od 2003 roku Ernst Helmuth Flammer wykłada kompozycję i muzykologię w Liceum Muzycznym „Carl Maria von Weber” w Dreźnie.
Kompozytorka Hye-jeong Hwang uzyskała tytuł licencjata (BA) z kompozycji i tytuł magistra (M.M.) z teorii kompozycji na Uniwersytecie Hanyang. Ukończyła studia magisterskie na Uniwersytecie Stanowym Nowego Jorku (SUNY) w Stony Brook i uzyskała tytuł doktora, po czym zamieszkała wraz z rodziną w Stanach Zjednoczonych i była adiunktem w Westminster Choir College w New Jersey. Pełniła funkcję profesora kompozycji na Uniwersytecie Kobiet Sungshin. Obecnie jest dyrektorem generalnym
Jürgen Kupfer studiował w Instytucie Pedagogicznym w Zwickau (dyplom), następnie do 1971 roku wykładał w Gotha, jednocześnie studiując kompozycję muzyczną i grę na fortepianie na Uniwersytecie Muzycznym „Felix Mendelssohn-Bartholdy” w Lipsku. W latach 1984-1991 wykładał kompozycję, kształcenie słuchu i analizę dzieła muzycznego na Uniwersytecie Muzycznym „Franz Liszt” w Weimarze. W 1991 Kupfer założył zespół Musica Viva i dał liczne koncerty oraz występy gościnne w kraju i za granicą. Od 2001 roku artysta dużo koncertował w znaczących miastach, takich jak Nowy Jork (UA), Tokio (UA), Chiba (Japonia), Melbourne, Adelajda (Australia), Herbin, Liuzhon, Pekin (Chiny), Puebla, Meksyk ( Meksyk), Johannesburgu (RPA), a także w wielu krajach Europy, dokonując wówczas także nagrań płytowych, radiowych i uczestnicząc w programach telewizyjnych.
Ukończyła wydział kompozycji na Uniwersytecie Keimyung. Studiowała kompozycję u prof. P. Herrmanna w Hochschule fuer Musik w Lipsku w Niemczech, u D.Terzakisa w Bern Hochschulein w Szwajcarii i u R.Febela w Mozarteum w Austrii. Skomponowała wiele utworów, w tym utwory orkiestrowe oraz dała kilka recitali kompozytorskich w Korei, Europie i Stanach Zjednoczonych. Jest dyrektorem muzycznym Ensemble Goodmori i New Multi Media Art Group Klangfabrik. Obecnie jest profesorem wizytującym na Uniwersytecie Keimyung.
Dohun Lee, urodzony w Korei Południowej, specjalizował się w kompozycji w College of Music na Uniwersytecie Narodowym w Seulu. Po ukończeniu studiów w 2003 roku przeniósł się do Niemiec i studiował u prof. Wolfganga Rihma na Uniwersytecie Muzycznym w Karlsruhe. Zdobył I nagrodę w dziedzinie kompozycji na konkursie Joongang, II nagrodę w dziedzinie kompozycji muzycznej na konkursie DongA oraz II nagrodę (pierwszej nagrody nie było) na Międzynarodowym Konkursie na Kompozycję Muzyki Kameralnej w Tokio w 2000 roku. Jego utwory wykonywane były na „Klangspuren Festival” w Austrii, Randspiele Zepernick w Niemczech, międzynarodowym festiwalu kompozytorów krakowskich w Polsce, House Concert (recital kompozytorski) oraz New sound of Daegu z Daegu Symphony Orchestra w Korei i ICMC/NYCEMF 2019 w USA itd. W latach 2012-2014 był wykładowcą na Wydziale Języka i Kultur Uniwersytetu Goethego we Frankfurcie w Niemczech. Został także zaproszony do międzynarodowego projektu kompozytorskiego „250 utworów na fortepian dla Beethovena” autorstwa Susanne Kessel w Bonn w Niemczech. Jest członkiem niemieckiej sekcji ISCM, Frankfurt New Music Association (FGNM) i dyrektorem artystycznym Koreanisches Musikfest w Niemczech. Od 2009 roku mieszka i pracuje we Frankfurcie nad Menem w Niemczech.
Kompozytor Won-Jung Lee ukończył z najlepszymi wynikami Narodowy Uniwersytet Muzyczny w Heidelbergu-Mannheim w Niemczech. Był najmłodszym zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego Schied-mayer & Söhne, od tego czasu wielokrotnie nagradzano go również w ramach festiwali muzycznych, m.in. Fondazione Donne in Music we Włoszech, gdzie zdobywał doświadczenie i umiejętności jako kompozytor. Po powrocie do Korei pracował nad różnymi utworami jako kompozytor „Seoul Tutti Ensemble”. Uzyskał stopień doktora w zakresie Kompozycji nr 1 na Uniwersytecie Narodowym w Seulu. Obecnie pracuje jako profesor na wydziale muzyki kościelnej na Uniwersytecie Chong-shin.
Marsel Nichan to wszechstronny kompozytor mieszkający w Sztokholmie. Nieustannie balansuje pomiędzy kilkoma źródłami inspiracji kulturowych. W tym sensie jest typowym przedstawicielem rosnącego pokolenia kompozytorów, na które coraz większy wpływ wywiera wielokulturowe społeczeństwo. Dla Marsela ta złożona różnorodność składa się z pewnego rodzaju artystycznej całości, nierozpuszczalnego kompozytu lub stopu. Dzisiejszy rozległy krajobraz dźwiękowy stanowi skarbnicę jego twórczości, ciągłe źródło inspiracji i odnowy.
Muzyka Marsela Nichana jest pełna dramaturgii, a wszystkie elementy muzyki są równie ważne. Uważa, że w ten sposób kompozytorzy mogą stworzyć całościowy obraz tego, co chcą wyrazić swoją muzyką. Wśród jego dzieł znajdują się kompozycje zarówno na instrumenty solowe, jak i różnej wielkości zespoły kameralne, dzieła orkiestrowe, utwory na chór, muzykę filmową i muzykę elektroakustyczną.
W 2006 roku Marsel ukończył studia z zakresu kompozycji i muzykologii ze specjalizacją w muzyce współczesnej. Jednak naukę kompozycji rozpoczął już w szkole muzycznej, gdy miał 16 lat. Studiował także kompozycję muzyki elektroakustycznej w Växjö u Andersa Blomqvista oraz w Sztokholmie w EMS (Elektronmusikstudion) w 2009. W sezonie 2013/2014 uczęszczał na kursy mistrzowskie z dyrygentury u Miki Eichenholza. Inni nauczyciele/mentorzy, u których się uczył, to Ladis Müller, Thomas Liljeholm, Hans Parment i Svante Widén. Artysta gra także na instrumentach perkusyjnych, pianinie i śpiewa w chórach. Został wybrany na kompozytora-rezydenta w roku 2020/2021 z zespołem Kwartludium w Polsce (program prowadzony jest przez Szwedzką Komisję ds. stypendiów artystycznych). Otrzymał także dofinansowanie z Funduszu Promocji Kultury Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu na nowy utwór zamówiony przez Kwartludium w 2022 roku. Marsel prowadzi własną wytwórnię płytową Nichan Records. Jest także prezesem stowarzyszenia muzyki współczesnej Media Artes i założycielem/dyrektorem artystycznym współczesnego stowarzyszenia kulturalnego Nuova Arte.
Bilety i karnety/Tickets and passes:
